Blogopmaak
Columns &artikelen
door Kirsten Roosenbrand
Ik leg uit dat ik deze les de klas wil splitsen in jongens en meisjes. Dan kan ik in het lokaal met een kleine groep in gesprek, zodat je misschien net dat ene onderwerp toch durft te bespreken. De jongens gaan met opdrachten en onder begeleiding van mijn energieke stagiaire naar het leerplein, ik zit in de kring met ongeveer acht meisjes. We hebben het over menstruatie en de morning afterpil. Wanneer ik vraag of iemand het ongemakkelijk vindt, steekt een meisje haar hand op. Een meisje dat weinig zegt tijdens mijn lessen. ‘Ik luister wel, en ik wil alles wel weten, maar ik praat er gewoon niet graag over.’ Ik voel me oprecht trots dat ze dat zo durft te zeggen, mooi.
De jongens mogen naar binnen. Vijftien puberzwetende vlassnorretjes komen met mij in de kring zitten. “Ieuw, als het dan een transgender is, dat lijkt me echt vies!’ Een groepje jongens heeft het over transgenders. Ik laat ze een aflevering van ‘Één pot nat’ zien over transgenders. Hoe vaker je iets ziet, hoe normaler het wordt, denk ik. Ook vertel ik nog dat mijn nichtje ooit een neefje was. En dat zij, behalve transgender, zoveel meer is. Hierna hebben we het over natte dromen en ODOL’s. Een van de jongens legt uit dat hij met zijn moeder heeft afgesproken dat hij zijn boxer na een natte droom bovenop de wasmand moet leggen, zodat niet alle was nat en plakkerig wordt. Niet alle jongens kunnen hier met hun ouders over praten. De meesten verschonen zelf hun bed of proppen juist hun boxer onderin de wasmand.
‘s Middags heb ik nog zo’n les. Bij de meisjes blijkt één van hen niemand te hebben waar ze heen kan met vragen of verhalen rondom het onderwerp seksualiteit. Ik zeg haar dat ze altijd naar mij kan komen als ze daar behoefte aan heeft.
Bij de jongens blijkt de grootste en luidruchtigste van het stel nog nooit een natte droom te hebben gehad. Maar hij laat wel weten dat ‘hij’ het doet, wijzend naar zijn penis. ‘Hoe gaat dat dan zo’n natte droom?’, vraagt Metin. Een aantal jongens begint tegelijk te vertellen. Metin wijst Jaynairo aan om zijn verhaal te doen. Jaynairo neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen: ‘Ik werd wakker en voelde iets nats, toch? Ik dacht huh? En ik kijk. Heb ik in mijn bed geplast?! Ik voel er aan. Ik denk: ‘Ooooh’. Je weet toch. Ik loop naar mijn moeder en vraag: ‘Mam mijn onderbroek is nat was is dit?’ Maar ik wist allang, toch. Mijn moeder zegt: ‘ ik weet het niet’. Maar gelukkig wist ik allang wat het was. Ja toch? Zo ging het.’
Van de natte droom komen we bij de ODOL. De jongens beginnen te lachen, sommigen delen meteen hun verhaal. Wakker worden met een ochtenderectie zorgt bij veel jongens voor ongemakkelijke situaties in de ochtend. Moeders die hun zoons wekken en verwachten dat zij direct hun bed uitstappen, omdat ze bang zijn dat hun zoon weer in slaap valt. Maarja, dat wil niemand van hen, vanwege die ODOL. Dus moeders, wek je zoon, en geef ze nog een paar minuten.